Pages

Friday, 25 September 2020

॥ रानवाटा ॥ - जन्नीमाता ते क्षेत्र महाबळेश्वर


 

॥ रानवाटा ॥ सफर निर्भिड जंगलाची 

-दशरथ ननावरे ( श्रीमंत ) , इतिहास अभ्यासक 

जन्नीमाता ( जोर ) ते क्षेत्र महाबळेश्वर


सह्याद्रीचा उपरांगा मधील डोंगरांच्या दऱ्याखोऱ्यातील आडवाटेने मार्गक्रमण करायचं म्हणजे एक मोठी पर्वणीच असते . सह्याद्रीच्या माथ्यावर असलेलं निसर्ग सौदर्यं, डोंगराच्या कुशीतील धार्मिक ठिकाणे आणि घनदाट जंगलातील प्रवास यातून मिळणारा अफलातून आनंद हा केवळ स्वर्गसुखच !  आमचे मार्गदर्शक आणि ट्रेकर्स समूहाचे सर्वेसर्वा श्रीपाद जाधव साहेबांनी साद घातली आणि आम्ही लगेच तयारी केली . गतवेळी अपूर्ण राहिलेला जोर ते क्षेत्र महाबळेश्वर ट्रेक पूर्ण  करण्याचे निश्चित केले होते. 

      ठरल्याप्रमाणे आम्ही तयारीनिशी पहाटे पाच वाजता खंडाळा सोडून वाईकडे प्रस्थान केले . पहाटे सहा वाजता वाई विश्रामगृहावरून श्रीपाद जाधव साहेब , निलेश बोडके , अतुल गाढवे, शेखर खंडागळे , निखिल काशिद  आणि मी जीपमधून जोर गावाच्या दिशेने निघालो . पहाटेच्या थंड आणि मंद वाऱ्यात दीड तासाभराचा प्रवास करून जोर गावात पोहचलो . जाताना बलकवडी धरणाचा रम्य परिसर पहायला मिळाला . डोंगराच्या भोवतीने पसरलेलं अथांग पाणी आणि सकाळच्या संधीप्रकाशाने उजाळलेला परिसर डोळयाचे पारणे फेडून गेला . गावात पोहचल्यावर सकाळी सकाळी नारायणरावांच्या घरी मस्त चहाचा फुरका मारला . आणखी तजेलदार झालो . तेथून मार्ग दाखवणारे विठ्ठलराव सोबत आले .  

        जोरच्या जन्नी माता मंदिरात दर्शन घेऊन ट्रेकला सुरुवात झाली . छोट्या रस्त्याला एक वळसा घालून कृष्णा नदीच्या लहान पुल ओलांडुन डाव्या हाताला वळण घेत पुढे निघालो . भाताच्या शेतीच्या बांधावरून जाताना जरा जपून जावे लागते कारण डाव्या बाजूला पाण्याचा मोठा डोह आहे . उडया घेत पाण्याचा परिसर पार करून जंगलात प्रवेश केला . आता दाट जंगल सुरु झाले होते . सकाळच्या प्रहरी पक्षांचा किलकिलाट फक्त ऐकू येत होता . हिरव्यागार झाडीतून जाताना मन प्रसन्न झाले . काही तासांचाच प्रवास असल्याने फोटो काढायला बराचसा अवधी मिळत होता . गेल्या ट्रेकला 'जळवांचा जलवा ' चांगलाच अनुभवला होता . त्यामुळे या वेळी पूर्ण तयारीनेच गेलो होतो . मात्र जळवांचा त्रास जाणवलाच नाही . मजल दरमजल करीत डोंगराच्या मध्यावर पोहचलो होतो . या ठिकाणाहून बलकवडी धरणाचे विहंगम दृष्य नजरेस पडत होतं . धरणाचे अथांग पसरलेलं पाणी , त्यावर धुक्यांची झालर त्यामुळे चित्रपटात एखादे परदेशातील परिसर पाहतोय असं भासत होते . मध्येच एखादी घार उंच भरारी घेऊन जात होती . तीच्या पसरलेल्या पंखांखाली अख्खं धरणं सामावलेच्या आवेशात ती फिरत होती . येथेही थोडे फोटो काढण्यात वेळ गेला . महाबळेश्वरला कामासाठी जाणारे दोघेजण पाठीमागून येऊन पुढे निघून गेले . आम्ही पुढच्या प्रवासाला सुरुवात केली . 



      रस्त्यात पुढे चांगलीच चढण होती . त्यातच मोठे ओघळ वाहिल्याने रस्ता खचलेला होता . त्यातून पुढे दाट झाडीतून जाताच अतुलच्या पायावर एक जळवा चिकटलाच . पठ्ठ्यानं चक्क चप्पल घालून येण्याचं धाडस केलं होतं . बाकी आम्ही सगळेच सुरक्षित होतो . पुढे झाडातून दगडी पायऱ्यांची चढण पार करून  निसर्गाचा आनंद घेत पुढे गणेशदऱ्यात पोहचलो . छोटेखानी मंदिरात गणेशाची सुंदर मुर्ती विराजमान होती . पाहताक्षणी वाईच्या महागणपतीची मुर्ती डोळयासमोर उभी राहिली . सर्वानी मनोभावे दर्शन घेतले . साहेबांनी नेहमीप्रमाणे गणेशस्तोस्त्र म्हटले . आम्ही आपलं डोळे मिटून आराधना केली . 



थोडा वेळ घालविल्यानंतर पुढे चालते झालो . रस्त्यातच कामावर निघालेल्या एका तरुणाची ओळख झाली . तो लिंगमळा येथे कामासाठी दररोज जात असतो .  आणखी काही मिनिटे गेल्यानंतर क्षेत्र महाबळेश्वरला पोहचलो . बाहेरुनच देवदर्शन करुन आम्ही गाडीत बसलो आणि थेट वाई गाठले . सकाळी अकरा वाजेपर्यत ट्रेक पूर्ण झाला होता . मात्र गतवेळचा अपूर्ण ट्रेक पूर्ण करण्याचा संकल्प तडीस नेल्याचा आनंद मोठा होता . 

    वाई विश्रामगृहावर पोहचल्यावर जेवणाचा मस्त बेत केला होता . भाकरी , घेवडयाच्या डाळीची आमटी , भरलेली भेंडी आणि साहेबांनी मोठया कष्टाने बनवलेला भोपळ्याचा हलवा . ( आजवर भोपळयाचा असा हलवा मी कधीच खाल्ला नव्हता )  एकंदर अप्रतिम जेवण झाले . साहेबांनी दिलेली दोन रोपे घेऊन घरी परतलो . 

       जोर ते क्षेत्र महाबळेश्वर हा छोटेखानी पण निसर्गाने भारलेला मार्ग ट्रेकर्सना निश्चित आनंद देणारा आहे . 


- दशरथ ननावरे ( श्रीमंत )

  इतिहास अभ्यासक 

No comments:

Post a Comment